Boek Rafels

EF17A3F4-665B-4CE2-8164-C52913FE67BB_1_201_aLaatst liep ik in H boekwinkel K binnen om te kijken of mijn Rafels daar lagen. Nee niet te vinden. Ik vroeg de manager van de afdeling Romans of hij mijn boek misschien achter in voorraad had of het anders in consignatie wilde nemen. Ik probeerde het nog aantrekkelijker te maken door er een all-inclusive pakket van te maken roman mét voorlees- en/of  signeersessie. Dat boeide de verkoper niet want a) ik was een debutant en daar had hij er genoeg van; b)als ik nu bij een grote uitgever zat … en  c) stond ik al bij de Schrijverscentrale ingeschreven?

Op de eerste twee antwoorden kon ik enkel ‘O’ stamelen en – ik geef toe: teleurgesteld – mijn neus ophalen, maar met het laatste antwoord kon ik wel wat. Dus, ik meldde me aan en werd geaccepteerd zodat scholen, huisvrouwenverenigingen, rotary en andere clubs, biebs, boeren, burgers en buitenlui die nieuwsgierig zijn naar wat iemand (een oudere debutante) beweegt om een roman te schrijven en hoe  zo’n  schrijver dat heeft aangepakt, kunnen mij nu via de schrijverscentrale boeken voor een lezing met voorlezen uit eigen werk, een signeersessie en zelfs, want dat heb ik vroeger voor mijn werk ook gedaan, een workshop hoe schrijven. Je kunt me natuurlijk ook via deze site boeken onder

contact

Rafels in de etalage

 

Ik moet veel oefenen met lopen van mijn fysiotherapeut. Dat komt doordat ik in februari mijn hiel brak en knieband scheurde. Na elf weken in het gips kon ik aanvankelijk enkel wat strompelen. Ik durfde amper op mijn voet te staan en was een echte bankhanger geworden. Voordeel daarvan was dat ik heel veel kon schrijven aan mijn tweede roman ‘van Huis _weg’ (werktitel). Mooi meegenomen dus, maar dit terzijde.

Oefening baart kunst en stap voor stap, overbrug ik steeds grotere afstanden. Zo bereikte ik vandaag (met de tram en een stuk te voet)  Boekhandel Van Pampus in Amsterdam Oost. Ik hou van kleinschalige boekhwinkels en loop er graag binnen, zo ook deze keer. Nieuwsgierig speurde ik naar mijn roman Rafels en … ja hoor! Op een tafel tussen stapels andere boeken lag Rafels potentiële kopers toe te lachen. Ik kon het niet laten, pakte het boek op, rook eraan (doe ik heel vaak) en legde het weer terug. Naast me stond een vrouw die me aanstootte en zei:’ Moet u kopen mevrouw, is een prima boek. Mooi verhaal, ontroerend geschreven. Ik moest her en der zelfs huilen.’
‘Ik  zal het onthouden mevrouw, dank u,’ zei ik en liep gniffelend de winkel uit.
Loop je bij jou in de buurt een boekwinkel binnen en spot je daar  Rafels? Maak een foto en stuur hem naar mij. In ruil krijg je een leuke attentie. Deal?

Deal!

Blij

En het eerste exemplaar van Rafels is voor de schrijfster zelf. Zo gaat dat in Boekenland. namens de uitgever  geeft Robert Beernink mij een pakje, ik scheur het cadeaupapier ervan af en kijk verrast: Dit Is Mijn Boek.

Ik zet mijn handtekening in Robert’s exemplaar, lees voor uit eigen werk en als afsluiting zingt Fredie ‘Rafels”.  Klaar!

Jaren aan geschreven, gesleuteld, gedelete, herschreven, in gekrast, anders geformuleerd, volgorde gewijzigd, weer terug gezet, nee, toch weer anders en dan ineens: klaar!

Ik kan er niets meer aan doen, nu gaat het de wijde wereld in, wordt het door andere ogen gelezen, gewogen, gekeurd. Doodeng dat loslaten. Maar het kan  niet anders, het is klaar!

Dan lees ik op Hebban een recensie van een lezeres en voel ik mijn lippen omhoog krullen en mijn wangen rood kleuren, ik krijg het warm van dit soort complimenten:

‘Ik heb genoten van de mooi geschreven zinnen en heb regelmatig hard moeten lachen om de humor, maar ook moeten huilen. Zo ontroerend als het is neergezet.
Het verhaal zet je ook aan het denken hoe we zelf in relaties staan en hoe we er mee omgaan.’

Ik ben gewoon blij en

Trots