Gisteren schoven we weer aan onze Schrijftafel. Blij dat het nog kon want in het Brabantse land blijken vrouwen op leeftijd met een noodvaart huizen binnen te rijden, dat is nu eenmaal de realiteit daar. Bij de buren ligt de hele gevel uit en is het dak ontzet. Binnen heeft buuf ook een rampzalige indruk achtergelaten; de meterkast aan flarden en de toiletpot scheef. Ben je mooi klaar mee, met een buurvrouw die enkel maar haar auto in z’n één zette.

Maar zo’n voorval breekt ook het ijs en piepte telkens als gespreksonderwerp op. Gastvrouw M had het daags daarvoor al op de app gezet. Toen al riepen wij al ach en wee. Heel even verdacht ik M en haar alterego A ervan het voorval als truc te gebruiken om niet over ons schrijfwerk te hoeven praten. Om niet elkaars ongezouten kritiek, noem het feedback maar ondertussen…te hoeven ondergaan? Zijn wij niet alle faalangstige bangeriken?

Na weer de buuf op tafel sloop schrijfvriend Rob gelukkig dapper uit zijn vesting en kwam met een totaal herschreven pagina 1 op de proppen. Een begin dat je aan je haren zijn verhaal in sleept. Zijn verhaal, over zijn eerste grote liefde. De obsessie (benoem dat niet, adviseerden wij) (Show…je weetwel..donttell). De bres die dat in zijn hart heeft geslagen. Mooi! En, ach die jonge liefdes, die zoveel op hun geweten hebben.

Onze lieve gastvrouw las ook voor uit eigen werk. Mooie zinnen, soms te snel over de liefde (altijd weer die liefde) en echt gebeurd, verzekerde ze ons. Vanaf het allereerste moment al superverliefd en daar naar handelen? Echt waar?! Wij twijfelen: de realiteit is soms gewoon onleesbaar.

Onlogisch en niet realistisch, vinden de Tafelvrinden ook dat HP in hoofdstuk Ontrafelen uit Uien in deKoelkast op haar paasbest naar de eerste therapie gaat. Echt niet, ze trekt toch gewoon een leggin aan en een zakdoek in haar zak voor als ze moet janken?

En gaan HP1 en HP2 na jaren ineens zomaar gezellig samen naar hun Eilandhuis om met elkaar te praten over vroeger en alles? Bestaat niet! Ze reizen er apart heen, punt uit.

Kijk daar heb je wat aan, aan die onomwonden, eerlijke, realistische, onbaatzuchtige, lieve meelezers. Ik herschrijf het wel weer.