Zo het schrijversblog staat! Nu alleen nog de domeinnaam ombuigen naar.nl. Daar kwam ik gisteren niet uit. Genoeg is genoeg, ik zat ook al dik een halve dag te klungelen en uit te vogelen hoe WordPress ook weer werkt. Uren die ik heel goed (veel beter) aan mijn roman had kunnen besteden. Want hoe langer die uien in de koelkast blijven liggen, des te eerder ze vergaan.

Kijk, heb ik hem gelijk te pakken, een van die typische schrijverhobbels: uitstellen tot later wat je daarstraks al had willen doen. Mijn vrienden van de schrijftafel hebben er ook last van, zeggen ze. Dat is een troost maar toch.
Het moeten omgaan met uitstelgedrag is op zich al frustrerend maar als je niet weet waar het door komt, gek word je ervan.
Zit je daar weer uren op te kauwen.
Is het misschien het idee dat als je niet begint, je ook niet kunt falen? Niet kunt blokkeren. Dat je dan straks ook niet voor de hele familie, vriendenkring en de rest van Nederland voor lul staat omdat je een slecht, helemaal kapot gerecenseerd, boek hebt geschreven? Of, en dat is helemaal erg, stel dat het boek er helemaal niet komt omdat geen enkele uitgever het witl ‘doen’, er zelfs geen drukker te vinden is die…

Alsof je leven ervan afhangt, zo lijkt wel, daarom moet je het ook schrijven. Geen ontkomen aan, zelfs niet als je het uitstelt. Dat boek komt er gewoon. Ik kan het niet vaak genoeg tegen mezelf zeggen. Het domein verzetten is immers ook gelukt.